“De anekdote”
Geboren 28-4-1957 in Bloemendaal zag deze buitenmens het eerste daglicht. Al vroeg was het duidelijk dat hij een eigenwijze snuiter zou worden, van jongs af aan rebellerend tegen vele zaken, de reden was simpel, een gezonde onzekerheid. Hoewel zijn omgeving misschien wel de mooiste, veiligste en ideaalste zou kunnen worden genoemd, had die ergens ook een remmende werking op hem. De lagere school (Bloemendaalse School Vereniging = B.S.V.) en zijn middelbare school (Kennemer Lyceum) gaven hem een uitstekende basis om het leven in “de grote wereld” aan te kunnen.
Hij realiseerde zich terdege dat op zijn 18e, na het voltooien van de HAVO, hij eigenlijk een echte laatbloeier (toen al was) zag om zich heen vriendjes en vriendinnetjes die min of meer al wisten welke kant ze op zouden gaan; Bonno zelf had geen idee, dit maakte de keuze na de middelbare school uitermate lastig, hetgeen ook voor zijn ouders een zorg zou kunnen gaan worden.
Vervroegd in dienst, half jaartje PABO, half jaartje HEAO bleken allemaal geen juiste keuzes. Bonno is een doener (toen al) en ging dus werken, en wel bij de toenmalige AMRO Bank. Er volgden vele lange en kortere dienstverbanden op divers gebied, achteraf voor hem prima, en noodzakelijk, op die manier erachter te komen wat hij echt leuk vond en wat hem kon motiveren.
Als een rode draad vlogen de verschillende auto’s hem (en zijn sociale leven) om de oren. Een interesse die ook zijn vader bezat, een bijzondere vader die hem altijd warm heeft behandeld. Pa bezat onder andere 3 Rovers, een 2200, en 2 stuks 3500. Geweldige auto’s maar uitermate onderhoudsgevoelig; wat te denken van een echte Engelse Taxi (stuur rechts) een handjevol Kevers, ga zo maar door, afwisseling van spijs doet simpelweg eten. Bonno herkent dit fenomeen terdege.
Bonno begon ooit met een Austin Glider, een auto uit 1974, er kwam een deels gerestaureerde Volvo Amazone, diverse modellen van Renault, zoals met name de bijzondere (en toen duurste uitvoering) Renault 16TX. De eerste die Bonno aanschafte kwam van een bijzonder aardige klant toen Bonno destijds op Schiphol werkte, een 16TX, met leer, achterspoiler, dubbele koplampen, een groene. De naam van die klant zal hij nooit vergeten, Peer Linz, een keurige man die uitermate zorgvuldig voor dit pareltje zorgde, een van de reden waarom Bonno juist deze auto wilde overnemen. Het kenteken, Bonno heeft alles goed vastgelegd, en is behept met een fijn altijd van pas komend fotografisch geheugen: 70-DS-56. Door dit geheugen, en hang naar afwisseling en interesse voor veeeeel zaken, heeft Bonno sinds zijn eerste auto altijd de kenteken series bijgehouden, en kan hij je vandaag de dag altijd vertellen uit welk jaar een willekeurig voorbij rijdende of geparkeerde auto dateert. Neem gerust de proef op de som.
In de loop der jaren kwamen er steeds meer Duitse auto’s in zijn bezit, voornamelijk omdat die, tot op de dag van vandaag, bijna onverwoestbaar zijn, nauwelijks roesten, kortom oerdegelijk zijn. Veel kwamen de (toen nog gesloten) VW Golfjes voorbij. Bonno heeft alle types gehad. In 2022 rijdt inmiddels de Golf 8 rond, Bonno heeft de 1, 2, 3, 4, 5, 6 allemaal in diverse uitvoeringen gehad.
Een grappige anekdote dateert uit begin jaren 2000 waar Bonno regelmatig met zijn vader gesprekken had over auto’s. Hoewel Gel Mijnlieff nooit een geweldige prater is geweest, was dit onderwerp onuitputtelijk, hetgeen voor beiden veel plezier opleverde.
Al langere tijd overwoog Bonno voor het eerst in zijn leven een VW Golf Cabriolet te gaan kopen, tot die tijd waren ze eigenlijk voor hem te duur, tevens kwetsbaar kwa inbraak. Ondanks de wat negatieve gedachten van vaders, kwam de eerste VW Golf Cariolet er toch, een type 3 uit 1997, gekocht in Tilburg, prachtige kleur groen, lage kmstand, een plaatje.
Bonno weet nog op die dag in 2006, hoe hij stond en hem toelachte in die showroom toen hij hem voor het eerst aanschouwde. Liefde op het eerste gezicht zullen we maar zeggen !! Na een vlotte onderhandeling over de prijs en inruil van zijn (dichte) Golf IV, kon hij de open auto (zijn eerste dus) een week later gaan ophalen. Een bijzonder moment, een warme dag, de zon scheen volop, The Story began ! Deze Golf droeg het kenteken : RD-RF-34. Nadat hij hem had opgehaald, toog Bonno richting Bloemendaal waar zijn ouders woonden. Bonno nodigde hij Gel uit om achterin de Golf (natuurlijk met het dak open) plaats te nemen. Moeders mocht voorin, verschil moest er zijn natuurlijk. Gel had veel haar, dat in een soort van geplooide kabels op zijn hoofd lag; dat vond hij prachtig en stond gedistingeerd, en daar mocht nooit iemand aankomen.
Tijdens de korte rit echter, de Cabriolisten zullen dit herkennen, ging zijn haar natuurlijk alle kanten op, hetgeen voor hem een bijzonder onprettige ervaring bleek. Deels hierdoor, deels omdat hij op dat moment nog steeds dacht dat cabrio’s onbetaalbaar waren, sprak Gel de legendarische woorden: Bonno, dit is geen auto voor mensen zoals wij !! Tot op de dag van vandaag herinnert Bonno zich deze uitspraak goed, en denkt er met veel plezier aan terug, Gel overleed helaas niet veel later in Januari 2007. Bonno had graag nog vele ritjes met hem, maar dan voorin de Cabrio willen maken. Het was beide niet gegund.
Zonder meer was dit het begin van de Cabrioloog, die titel echter werd hem pas veel later gegeven. De liefde van Bonno voor een cabrio, maar zeker niet elke cabrio, lag in verschillende zaken. Om te beginnen wordt hij sinds zijn twintigste 24-7 geteisterd door hoofdpijn. Ondanks vele onderzoeken, op eigenlijk alle gebieden, werd er nooit een oorzaak voor gevonden. Daarbij is Bonno een heerlijk eigenwijze man, die nooit zomaar iets van je aanneemt. Tenzij je met goede argumenten komt, is hij moeilijk van zijn standpunt te krijgen. Tis niet dat hij denkt de waarheid in pacht te hebben, maar hij heeft nu eenmaal zijn mening. Letterlijk heeft Bonno dus veel ruimte nodig, hetgeen een Cabrio (hem) altijd biedt, hij rijdt dan ook al 16 jaar 8-9 maanden per jaar daadwerkelijk met de kap open. In Nederland overigens met het opwarmende klimaat absoluut een aanrader. Voor hem een Way of Life. Later hierover meer. Niet alleen de constant in te ademen frisse lucht, maar ook het gevoel van de ruimte te hebben om zijn gedachten de vrije loop te laten, zijn voor hem derhalve de belangrijkste redenen om in een cabrio te gaan rijden, maar indien mogelijk, ook nooit meer in een dichte auto.